Dag 5 en vandaag verlaten we Bangkok. Niet met de bus maar wel met een lokale trein. We reizen naar Mahachai, waar we de grootste vismarkt van Thailand gaan bezoeken. De namiddag staat dan weer in het teken van Wereldoorlog 2. 

Voor de laatste keer ontwaken we in het Century Park Hotel in Bangkok. Het hotel heeft bij ons een prima indruk nagelaten. De kamers waren steeds proper en ook het ontbijt was lekker. Ook over de medewerkers van het hotel kunnen we niet klagen want die waren allemaal super vriendelijk. Na het ontbijt brengt de bus ons naar het treinstation.

Met de trein naar Mahachai

In het Wongwian Yai station vertrekken we met een lokale trein naar Mahachai. Op de trein is er geen airco voorzien maar gelukkig kunnen wel de ramen open. Af en toe stopt de trein bij een klein station waar het ons opvalt dat de deuren van de trein niet meteen sluiten bij vertrek. Ongevallen gebeuren er gelukkig niet. Na een uurtje komen we aan op het treinstation van Mahachai. Er heerst op het station een gezellige drukte maar het valt op, dit is niet te vergelijken met de drukte van Bangkok.

Wat is het leuk om met een lokale trein zonder luxe door het Thaise platteland te denderen. Geen airco, gelukkig kunnen de ramen wel open.

Hannelore

Mahachai

Wanneer we het treinstation verlaten, lopen we onmiddellijk de markt binnen. Mahachai is een vissersdorpje en dat is ook duidelijk. Want naast de vele groenten en fruitsoorten, ligt hier gigantisch veel vis. Niet alleen de normale vissoorten maar bijvoorbeeld ook inktvissen, blauwe krabben en garnalen. De markt is hier duidelijk een stuk properder dan gisteren op de Maeklong Railway Market. 

Voordat we terug richting de bus wandelen maken we nog een kleine stop aan het water. Zoals eerder gezegd is Mahachai een vissersdorp. De zee komt echter niet tot hier, maar er is een brede rivier die uitmondt in de zee. De vissers uit het dorp moeten dus niet ver zoeken achter vis. Bij het water zien we in de verte trouwens ook vissersboten liggen. 

JEATH-museum, erebegraafplaats en The Bridge over River Kwai

De volgende stop is het JEATH-museum. Het is alvast geen museum over hoe je op een coole manier goedendag kan zeggen, maar wel een oorlogsmuseum. Het museum ligt in Kanchanaburi en gaat over de Dodenspoorlijn die tussen 1942 en 1943 (WWO2) werd gebouwd door krijgsgevangenen. Geallieerde krijgsgevangenen moesten onder leiding van de Japanners werken aan een spoorlijn van 415 kilometer lang. Die liep van Ban Pong (Thailand) tot helemaal in Birma (nu Myanmar). Naast soldaten werden er ook burgers gevangengenomen en tot arbeid gedwongen. 

De bouw startte op 16 september 1942 en volgens de Japanse ingenieurs zou de bouw zo’n 5 jaar duren. Echter deden de dwangarbeiders het in een veel kortere tijdspanne, namelijk 16 maanden. Door het hoge werktempo stierven er gemiddeld 75 arbeiders per dag door uitputting, ziekte en ondervoeding. 

Het museum dat we nu bezoeken gaat dus over deze verschrikkelijke periode. JEATH is trouwens een acroniem dat de 5 landen verzameld die een hoofdrol speelden in dit verhaal. Japan, Engeland, Amerika, Australië, Thailand en Nederland (Holland) waren betrokken bij de bouw van de spoorlijn. Het bekendste stuk van de spoorlijn is de Bridge over River Kwai, waarvan er ook een film is gemaakt. Hoewel we de materie super interessant vinden en we automatisch ook terug denken aan ons bezoek aan Auschwitz-Birkenau, valt het museum wat tegen. Het is klein en heel veel informatie krijgen we er niet. Wel hebben ze geprobeerd om het museum te vestigen in nagemaakte barakken. Buiten is er ook een uitkijkpost die uitkijkt over de rivier Kwai. Binnen fotograferen mocht helaas niet. 

Het interessantste hier in de buurt was de tempel waar de bus langs geparkeerd stond. Hoewel het gebouw niet direct doet denken aan een tempel, lijken de bordjes ons toch iets anders te zeggen. Het gebouw is vormgegeven als een schip dat wordt voortgetrokken door een paard. Binnenin vinden we natuurlijk een Boeddha. 

Tussen het oorlogsgeweld door nemen we ook even de tijd om even te lunchen. Zo krijgen we opnieuw een lekker buffet met Thaise specialiteiten en kunnen we tijdens het eten genieten van het zicht op de rivier. Het restaurant ligt namelijk op de rivier te drijven. 

Na het eten rijden we met de bus naar de Erebegraafplaats van Kanchanaburi. Dit is 1 van de 3 rustplaatsen voor slachtoffers van de dodenspoorlijn. Op deze begraafplaats liggen een kleine 7.000 slachtoffers met de Australische, Britse en Nederlandse nationaliteit. De begraafplaats is door Nederland erkend als Nederlands ereveld. Het valt op dat er hier heel veel Nederlanders begraven liggen, meestal gestorven op erg jonge leeftijd. De Nederlanders kwamen hier terecht doordat ze in het toenmalige Nederlands-Indië woonden. Toen de Japanners het land bezetten werden er massaal Nederlanders naar hier gedeporteerd. Het mag duidelijk zijn dat deze plek meer indruk maakt dan het museum van daarnet. 

Als laatste bezoeken we de bekende brug. The Bridge over River Kwai is voornamelijk bekend door de film die in 1957 uitkwam. Hoewel het verhaal totaal niet overeenkomt met de werkelijkheid, is de brug er wel wereldberoemd door geworden. We vonden het wel jammer dat wanneer je aan de brug aankomt er blijkbaar ook een markt geplaatst is. Een beetje onrespectvol naar de vele slachtoffers maar de lokale bewoners lijken er geen kwaad in te zien. Net zoals gisteren mogen we hier opnieuw op de sporen wandelen en mogen we uiteraard de brug betreden. De brug zelf is dus onderdeel van de befaamde spoorlijn en is dus een oorlogsmonument. Wat verderop vinden we trouwens ook nog enkele oude locomotieven terug. 

The Bridge over River Kwai is een hele speciale plek. De brug is nog ingebruik en dus passeert op regelmatige basis een trein over het spoor. Toch mag iedereen naar hartelust over het spoor lopen en zelfs de brug betreden. Dit zou in België nooit kunnen!

Gregory

De gids besluit dat het genoeg is voor vandaag en we vertrekken naar ons hotel, dat zich net buiten Kanchanaburi bevindt. Vanavond slapen we in het Felix River Kwai Hotel, waar we alvast een prachtige kamer kregen. De kamer is groot en er is een balkon. Maar vooral het prachtige zwembad maakt indruk. We sluiten de dag af met een verfrissende duik in het zwembad en genieten nog van een lokaal biertje of een cocktail. In de avond eten we in het hotel omdat we te ver van het centrum liggen. Het eten was er alvast heel lekker! Morgen trekken we verder het land in en bezoeken we de ruïnes van Ayutthaya. Maar nu is het tijd voor rust. 

Zoek je een leuk hotel in Kanchanaburi? Dan kunnen we zeker het Felix River Kwai Hotel aanraden!

Hannelore