Voor het werk vertrok Lies voor een week, samen met enkele collega’s en leerlingen, naar de regio van Málaga. Tussen het werken door was er gelukkig tijd en ruimte om de regio te verkennen en ontspannende wandelingen te maken langs de betoverende Costa del Sol.
Samen met enkele collega’s en leerlingen verzamelden we aan het station van Kortrijk. We namen gezamenlijk de trein naar Brussels Airport. Eenmaal daar aangekomen gingen we met onze grote groep inchecken. Uiteraard kwam daarna de veiligheidscontrole. Doordat we met veel waren, duurde het meer dan een uur, eer iedereen door de check-in en de security was geraakt. We zorgden dat alle leerlingen mee waren en nog voor we iets konden eten in de luchthaven was het al tijd om naar de gate te gaan. Na een korte vlucht was Málaga in zicht.
Zicht op het tarmac van Brussels Airlines in Zaventem.
Torremolinos
We logeerden in Torremolinos, dat naast de stad Málaga ligt. Deze gemeente ligt ook aan de Costa del Sol en daar huurden we een appartement. Het was maar een kleine 5 minuten wandelen van het appartementsgebouw naar het strand. Ieder vrij moment dat we hadden, werd dus vaak aan het strand gespendeerd. Langs de dijk van Torremolinos konden we verschillende zandsculpturen bewonderen, gemaakt door verschillende kunstenaars. Het is nog begin maart en voor ons was het al t-shirt weer, maar de lokale bevolking ging hier niet mee akkoord en droegen toch nog truien en jassen. We kregen dus soms wel eens een rare blik van de locals, zeker wanneer de leerlingen besloten te gaan zwemmen in de zee. We zaten tussen het drukke winter- en zomerseizoen, wat het heerlijk maakte om op de dijk te wandelen. Het was er lekker rustig.
De blauwe zee en lucht in combinatie met het goudgele strand en de groene palmbomen zorgden voor een idyllisch plaatje. Denk daar dan enkele strooien parasollen en ligstoelen bij en je bent in het paradijs. Het is hier ideaal om te wandelen! De ene dag wandelden we de dijk genaamd La Carihuela af tot we aan de vuurtoren Faro de Levante kwamen. Een andere dag wandelden we dan weer voorbij de Punta Torremolinos, ook wel Punta Gatuna genaamd door de locals. Veel straatkatten beschouwen deze klif als hun thuis.
Leuke strooien parasols op het strand in Torremolinos.
De ezels van Mijas
Mijas is een klein bergdorpje in de provincie Málaga. We maakten gebruik van een huurauto om er vlot te geraken. Je ziet er mooie steegjes met trappen in kleurrijke keramieken tegels, ezels met kar die als taxi dienen en pittoreske steegjes met witte gebouwen. Overal hangen bloempotten aan de muur en zijn er enkele lokale winkeltjes (waaronder een leuke keramiekwinkel). We wandelden hier even rond en bezochten enkele van de winkeltjes, maar wegens tijdsgebrek besloten we om geen ritje met de ezels te maken of iets te drinken op 1 van de gezellige terrasjes.
Ezeltaxi's in Mijas.
Puerto Marina Benalmádena
De jachthaven van Benalmádena lag op wandelafstand van ons appartement. We bezochten deze kleine haven met veel mooie plezierboten. De haven bestaat uit vele kleine kanaaltjes die vol liggen met deze plezierbootjes, de ene al wat groter en moderner dan de andere. Net zoals je in België aan de dijk langs het water en strand kan wandelen, kan je hier rondom alle waterkanaaltjes wandelen. Soms op de achtergrond zie je de bergen (waar Mijas ligt) en op verschillende plaatsen zie je de palmbomen die je daar overal in de buurt ziet. In deze haven ligt ook Sea Life Benalmádena , helaas hadden we ook deze dag geen tijd om iets extra te bezoeken.
Zicht op de jachthaven van Benalmádena.
Málaga city
Op een andere dag besloten we tijdens onze vrije tijd de stad Málaga te bezoeken. We namen de trein van Torremolinos om naar de stad te gaan. We hadden niet echt een route uitgestippeld op voorhand en wandelden naar het toeristisch infocentrum om een kaart te halen. Je vindt in deze stad mooie oude gebouwen, leuke pleinen en grote fonteinen. Daarnaast zijn er veel verschillende sinaasappelbomen te vinden. We kozen enkele bezienswaardigheden uit en begonnen onze stadswandeling. De winkelstraat viel meteen op door de straatkunst die zich met hoge bogen over de mensen vormden. We passeerden ook langs de kathedraal van Málaga en het paleis van Zea-Salvatierra (het vroegere stadhuis en posthuis). Onze wandeling bracht ons ook langs het Torrijos Monument op de Plaza de la Merced en het Romeins Theater. Daar vinden we op de achtergrond het Middeleeuwse Moors fort van Alcazaba (met Romeinse en Arabische invloeden). Zo wandelden we via Palmeral de las Sorpresas terug naar het treinstation om terug te keren naar Torremolinos.
Winkelstraten in Málaga.
Caminito del Rey
El Caminito del Rey is een wandelpad dat is vastgemaakt aan de wanden van enkele steile rotsen in de smalle kloof in El Chorro. Wat tot enkele jaren terug één van de gevaarlijkste wandelpaden was van Spanje, is sinds de renovaties een veilig pad voor iedereen (en natuurlijk sinds de renovaties ook betalend geworden om het pad te kunnen blijven onderhouden). We namen een huurauto om naar 1 van de parkings in de buurt van de caminito te rijden. Onderweg stopten we om foto’s te maken van een mooi meer midden in de bergen, wat een prachtig uitzicht. De wegen gingen steiler en steiler omhoog en werden smaller. Even later parkeerden we op de gratis parking in de buurt van de cafetaria/bar La Cantina. Alle andere parkings in de buurt van de Caminito waren reeds volzet. Het was nog een stevige wandeling tot aan de ingang. We volgden de weg dat ons langs restaurant El Kiosko bracht. Het was net middag en we hadden wel wat honger. We aten hier snel lunch (soep met brood) voor we verder gingen. Naast dit restaurant is een tunnel en zo kwamen we op het wandelpad van El Caminito del Rey terecht. Hier bevindt het pad zich nog niet op de steile wand maar wel in de bossen. We waren de originele start van het pad blijkbaar voorbij gelopen. Vanaf hier was het nog ongeveer een 2,5km wandelen langs een bospad tot aan de ingang van het betalend gedeelte van de Caminito wandeling.
We hadden gelukkig onze tickets op voorhand gekocht, alles was immers al volzet. We gingen in de rij staan om binnen te gaan. De tickets hebben een startuur en je wordt dus met een groepje van mensen met hetzelfde startuur binnen gelaten. Wij mochten om 13u50 naar binnen gaan. Je passeert eerst langs een gebouw waar haarnetjes en blauwe helmen worden uitgedeeld. Dit moet je aandoen voor de veiligheid. Doorheen de wandeling zie je adembenemende uitzichten, mooie rotsen en steile wanden. We zagen zelfs even de lokale trein passeren door de rotsen aan de andere kant van de kloof. Onder het nieuwe pad zie je soms nog delen van het oude, gevaarlijke, afgebrokkelde pad. Op bepaalde plaatsen zagen we ook bruggen waarbij je de kloof zou kunnen oversteken, maar die levensgevaarlijk zijn. Gelukkig waren deze dan ook afgesloten voor het ruime publiek en dienen tegenwoordig vooral om de elektriciteitskast langsheen de spoorweg te onderhouden. Naar het einde van de wandeling moesten we ook oversteken over een lichtjes wiebelende hangbrug. We volgden het pad dat over de spoorweg liep tot helemaal op het einde van de wandeling, bij de waterkrachtcentrale van El Chorro. Deze waterkrachtcentrale is dan ook de reden waarom dit pad oorspronkelijk werd aangelegd, het is een pad voor de werknemers van deze centrale. We wandelden nog even verder tot aan het station van El Chorro, waar we een bus namen naar de plek waar we de auto hadden geparkeerd. Deze bus moesten we met cash betalen, dus zorg dat je enkele euro’s op zak hebt. De bus zette ons af bij Camping Ardales. Vanaf deze camping moesten we nog even terug wandelen richting auto.
Het Koningspad/El Caminito del Rey.
Teleférico Benalmádena met zicht op Tivoli World
Als laatste uitstapje besloten we om een ritje te maken met de Teleférico (kabelbaan) in Benalmádena richting Monte Calmorro en om te voet de berg af te dalen. We namen eerst de bus naar Benalmádena om onze voeten nog wat te sparen. De Teleférico aan de overkant van de ingang van Tivoli World (helaas gesloten sinds augustus 2021) en gaat van daaruit over Tivoli World en verschillende woningen richting de berg. Je kan zo goed zien welke attracties van dit pretpark reeds gedeeltelijk afgebroken zijn en welke er nog staan. Er liepen enkele arbeiders rond die de planten in het park een snoeibeurt gaven. Helaas is het park al sinds augustus 2021 gesloten wegens geldproblemen. Vanuit de kabelbaan kan je goed de omgeving bekijken. Eenmaal boven aangekomen is er een uitkijkpunt met een telescoop, waarbij je bij goed weer zelfs de kust van Afrika kan zien. Helaas was het bij ons net mistig boven de zee, waardoor we niet zo heel ver boven de zee konden zien. Wat we wel doorheen de telescoop konden zien, waren de bergtoppen van de Sierra Nevada. Die waren nog steeds bedekt met sneeuw. Even verder op de berg kan je ook Birds of Prey terugvinden, een toevluchtsoord voor meer dan 160 zeldzame roofvogels. Op bepaalde uren van de dag kan je hier een vogelshow komen bekijken. Dit vogelcentrum zorgt voor het opvangen van verschillende roofvogels. We begonnen hierna met de wandeling naar beneden. Het pad lag vol losse stenen en rotsen, waardoor sommigen onder ons eens hun evenwicht verloren en op de grond vielen. Dat terwijl anderen als een berggeit, met gemak afdaalden om vervolgens terug naar boven te lopen en te helpen met de sukkelaars uit de groep. Er zijn verschillende paden naar beneden, we weten echter niet meer welk pad we gekozen hadden. Eens beneden de berg wandelden we terug via Benalmadena naar Torremolinos.
Straatnaambord met Tivoli World.
Terug naar België
Met een overvloed aan herinneringen, was het helaas tijd om terug te keren naar België. Voor we het wisten, waren we geland op Zaventem, teruggekeerd van een onvergetelijke reis naar de zonovergoten Costa del Sol.
